W parafii pw. św. Anny i sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Kodeńskiej – Matki Jedności w Kodniu dziękowaliśmy w dniu dzisiejszym Panu Bogu za dar życia i posługi o. Leonarda Głowackiego OMI. Dziś przypada bowiem 65 rocznica święceń prezbiteratu – (11.03.1956 Poznań) – seniora kodeńskiego komunitetu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
Msza święta została poprzedzona jakże miłym akcentem – otóż dzieci, młodzież oraz przedstawiciele grup parafialnych złożyli o. Leonardowi życzenia. W imieniu ojców i braci zakonnych wyrazy uznania i życzeń skierował przełożony kodeńskiej wspólnoty Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej o. superior Krzysztof Borodziej OMI.
Uroczystej Eucharystii o godz. 17.00 w Bazylice kodeńskiej przewodniczył i wygłosił okolicznościową homilię Dostojny Jubilat. Tematem homilii była Eucharystia a ściślej rozważanie hasła obecnego roku duszpasterskiego „Zgromadzeni na świętej wieczerzy” oraz podkreślenie godności i znaczenia ołtarza . Liturgię Mszy świętej uświetnił Chór Parafialny pod dyrekcją pana dra Piotra Skolimowskiego. Na dziękczynienie wraz z Ojcem Jubilatem przed cudownym wizerunkiem Najświętszej Maryi Panny Kodeńskiej – Matki Jedności odśpiewaliśmy dziękczynne „Magnificat”. Natomiast na zakończenie Eucharystii o. Leonard poświęcił obrazki jubileuszowe z wizerunkiem Najświętszej Maryi Panny Kodeńskiej, które uczestnicy liturgii otrzymali na pamiątkę dzisiejszej dziękczynnej modlitwy w intencji Dostojnego Jubilata.
Poniżej publikujemy informacje dotyczące życia i posługi o. Leonarda Głowackiego OMI otrzymane z archiwum OMI z Poznania – dzięki życzliwości o. J. Niesłonego OMI:
– o. Leonard Głowacki OMI swoją drogę życia zakonnego rozpoczął w 1945 roku. Po skończeniu edukacji w lublinieckim Niższym Seminarium Duchownym Oblatów M. N., w Markowicach k. Inowrocławia, odbył nowicjat. Tam też – rok później – złożył śluby zakonne.
W 1980 roku, superior generalny mianował o. Leonarda prowincjałem Polskiej Prowincji Zgromadzenia. Był nim przez dwie kadencje, do 1986 roku. Po zakończeniu urzędowania, Jubilat przez 6 lata należał do klasztoru w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję rekolekcjonisty. Od 1992 roku, ponownie zostaje mianowany superiorem najpierw w Lublinie do 1998 r., a następnie w Siedlcach do 2004 r.
11 marca 1956 roku, dwudziestoczteroletni diakon Leonard Głowacki, przyjął święcenia kapłańskie w Poznaniu – przez posługę biskupa Herberta Bednorza, z Katowic. Był to układ bardzo szczególny, naznaczony piętnem szalejącej komuny. Biskup Bednorz przez władze komunistyczne wydalony ze swej diecezji przebywał w Poznaniu, a nasi seminarzyści szósty rok studiów odbywali w Lublińcu, na terenie Diecezji Katowickiej, czyli podlegali jego jurysdykcji. Tak więc będąc w Poznaniu, jako właściwy biskup ordynanda udzielił święceń kapłańskich naszemu Jubilatowi.
Ojciec Leonard wspomina, że święcenia otrzymał później od kolegów z rocznika, sam, ponieważ musiał czekać na ukończenie 24. roku życia. Dwa tygodnie po tej rocznicy urodzin został wyświęcony w kaplicy klasztornej na kapłana, a z nim trzej klerycy na diakonów. Termin święceń zgoła nietypowy, w połowie Wielkiego Postu, więc też zamiast udać się ze Mszą Świętą prymicyjną do rodzinnej parafii, kilka dni później został posłany z posługą słowa – głosić rekolekcje; na prymicje w swojej parafii, Ortelu Królewskim, pow. Biała Podlaska, przyszła pora w czerwcu. Dlatego też dziękczynną Mszę Świętą jubileuszową zdecydował się odprawić także w czerwcu, najpierw w Kodniu, potem w Ortelu Królewskim.
Dostojny Jubilat, swoją drogę powołania rozpoczął tuż po wojnie, w 1945 roku, w Lublińcu, na Śląsku. Po skończeniu edukacji w Niższym Seminarium Duchownym Oblatów M. N., wstąpił do nowicjatu w Markowicach k. Inowrocławia, 1949/50, i tam złożył śluby zakonne.
Po studiach seminaryjnych w Obrze, już jako młody kapłan został skierowany do Markowic, gdzie był profesorem w Niższym Seminarium Duchownym. Zgodnie z wolą przełożonych podjął studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Torunia na wydziale filologii polskiej. Ponieważ dokumenty kandydatów były najpierw badane przez odpowiednią komórkę „władzy”, która między innymi uniemożliwiała studiowanie duchownym, pierwszy rok skończył jako eksternista, dojeżdżając; potem przeniósł się na studia stacjonarne. Ciekawostką właściwą czasom jest taki fakt: Profesor Artur Hutnikiewicz jako promotor, wydelegował „pana Głowackiego” jako przedstawiciela uczelni na XI Zjazd Młodych Polonistów w Łodzi, „poświęcony problemom dramatu polskiego w XX wieku”. Dostojne jury w Łodzi za referat o „Niespodziance” Karola H. Rostworowskiego przyznało mu pierwszą nagrodę „ze szczególnym wyróżnieniem”, natomiast na uczelni w Toruniu (dziekan wydziału!) szukano sposobu, żeby laureata skreślić z listy studentów, a profesora ciągano na przesłuchania. To był rok 1964. Po studiach przez rok przebywał w parafii w Siedlcach, na rekonwalescencji, a potem znowu wrócił do Markowic, aby poświęcić się pracy edukacyjnej i wychowawczej w Niższym Seminarium Duchownym. W latach 1968 – 1974 był dyrektorem szkoły i przełożonym klasztoru markowickiego .
W 1980 roku, superior generalny mianował o. Leonarda prowincjałem Polskiej Prowincji Zgromadzenia. Był nim przez dwie kadencje, do 1986 roku. Po zakończeniu urzędowania, Jubilat przez 4 lata należał do klasztoru w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję misjonarza ludowego i rekolekcjonisty zakonnego. Zresztą, tej posłudze, na ile pozwalały obowiązki, zawsze oddawał się z entuzjazmem. W 1992 roku zostaje mianowany superiorem, najpierw w Lubinie do 1998 r., a następnie w Siedlcach do 2004 r. Mając 72 lata, zostaje skierowany na placówkę w Kodniu.
Lata kapłańskiej posługi, naznaczone były pracą wychowawczą i dydaktyczną, posługą kaznodziejską, działalnością literacką i historycznie badawczą, służbą przełożeńską oraz krzewieniem kultu Najświętszej Maryi Panny. Większą część życia kapłańskiego spędził w cieniu Maryi, w Jej sanktuariach: w Markowicach (23 lata) i w Kodniu.
Wielkiego zaangażowania Jubilata wymagała kwerenda archiwalna i odszukiwanie śladów pionierskich dziejów polonijnego duszpasterstwa polskich oblatów na olbrzymich przestrzeniach Kanady, a także Europy Zachodniej („Duszpasterstwo polonijne misjonarzy oblatów Maryi Niepokalanej”, w wyd. zbiorowym KUL). Szczególny rozdział tej pracy stanowi zaangażowanie w naświetlenie dzieciństwa i środowiska rodzinnego Sługi Bożego Antoniego Kowalczyka OMI na tle historycznym, jego dziejów i pracy, co pozwoliło Postulatorowi odpowiedzieć na wszystkie pytania Kongregacji ds. Świętych, a opublikowane artykuły i książki przysłużyły się spopularyzowaniu tej postaci. Podobnie publikacje Maryjne, związane z kultem Matki Bożej Kodeńskiej, obrazki za komuny drukowane w Rzymie, teksty pieśni i film dokumentalny „Kodeńskiej Pani Świętowanie” rozsławiły sanktuarium kodeńskie i przysparzają Jej chwały.
Wielką część dorobku pisarskiego Jubilata stanowi wielotomowy cykl pt „Pochyleni nad słowem Bożym”. Wyraz szczególnej troski duszpasterskiej, chęć przybliżenia wiernym Ewangelii, Słowa Bożego (komentarze i medytacje do perykop, ujęte w perspektywie liturgicznej), a także sylwetek Świętych, ukazywanych niekonwencjonalnie, językiem żywym i bogatym. (info. z Arch. OMI Poznań)
o. Leonard Głowacki OMI od 17 lat mieszka w klasztorze kodeńskim. Przez lata posługi kapłańskiej opublikował wiele artykułów i książek, z którymi można zapoznać się na naszej stronie internetowej pod hasłem: KLASZTOR – „Kącik o. Leonarda”. Ostatnie publikacje książkowe Jubilata : „Z Jezusem w Ogrodzie Oliwnym”, „6 tajemnic Męki Pańskiej”, „Wywiezienie i powrót Matki Bożej Kodeńskiej”, „Ojcze nasz. Rozważanie Modlitwy Pańskiej”.