W dniu dzisiejszym Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej dziękują Panu Bogu za dar charyzmatu św. Eugeniusza de Mazenoda oraz za zatwierdzenie Zgromadzenia przez Kościół.

25 stycznia 1816 r. młody, 34 letni kapłan Eugeniusz de Mazenod zamieszkał ze swymi pierwszymi towarzyszami w pokarmelitańskim klasztorze w Aix na południu Francji zapoczątkowując tym samym działalność wspólnoty misjonarskiej.

Po upływie dziesięciu lat, 17 lutego 1826 r. Kościół uznał, że dzieło św. Eugeniusza jest Bożą łaską, zatwierdzając Konstytucje i Reguły Zgromadzenia.

Dzień później Eugeniusz – aby ogłosić tę radosną nowinę – do o. Tampiera oraz oblatów we Francji napisał z Rzymu następujący list:

Mój drogi przyjacielu, moi drodzy bracia, 17 lutego 1826 roku, wczoraj wieczorem, papież Leon XII potwierdził decyzję kongregacji kardynałów, a w szczególności zatwierdził Instytut, Reguły i Konstytucje Misjonarzy Oblatów Najświętszej i Niepokalanej Panny Maryi, opatrując ten uroczysty znak swej władzy papieskiej jak najbardziej pochlebnymi wypowiedziami w stosunku do tych, którzy mają szczęście stanowić to Stowarzyszenie, od którego głowa Kościoła oczekuje największego dobra.

Wszyscy są zdumieni obrotem sprawy. Ci sami, którzy zostali powołani, aby swymi głosami przyczynić się do wykonania bardzo wyraźnej woli papieża, dziwią się tej jednomyślności poglądów, a przede wszystkim niezachwianemu postanowieniu Ojca Świętego, którego nic nie mogło odwieść od pierwszej myśli, jaką Duch Święty natchnął go w pierwszym dniu, kiedy to korzyłem się u jego stóp i przedstawiałem mu plan tego dzieła, które teraz możemy nazwać Bożym. 

Wniosek, jaki z tego powinniśmy wyciągnąć, moi drodzy przyjaciele i dobrzy bracia, jest taki, że z nowym zapałem i jeszcze bardziej absolutnym poświęceniem powinniśmy pracować, aby oddać Bogu całą chwałę, jaka będzie zależeć od nas, a biednym duszom naszych braci wszelkimi możliwymi sposobami zapewnić zbawienie, a to oznacza przywiązanie sercem i duszą do naszych Reguł i spełnianie z większą dokładnością tego, co one nam przepisują… W imię Boże bądźmy święci.

List do ojca Henryka Tempiera, 18.02.1826, w: EO I, t. VII, nr 226.

* * * * *

Konstytucje i Reguły Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej to spis założeń, według których działa Zgromadzenie. Tekst tego swoistego regulaminu spisywał św. Eugeniusz de Mazenod przez wiele lat, żeby nadać pewne ramy funkcjonowaniu wspólnocie oblackiej. Wówczas jeszcze nie było to zatwierdzone zgromadzenie zakonne. Dokonało się to dopiero 17 lutego 1826 roku przez papieża Leona XII. Z czasem Konstytucje i Reguły podlegały drobnym aktualizacjom, żeby lepiej odpowiedzieć współczesnym potrzebom Zgromadzenia.

Szczególnie ważna dla oblatów jest przedmowa Ojca Założyciela, która zawiera esencję oblackiej drogi życia i swoiste zaproszenie św. Eugeniusza de Mazenoda do podjęcia służby Kościołowi.